Kathmandu, Trekking 5 days Poon Hill 3210M

Papa en Maud landen om 14:45 op Kathmandu Airport. We hadden met ons Hostel geregeld dat we mee mochten rijden om ze op te pikken. Met trillende benen staan we naar de camera beelden te kijken van de aankomsthallen. Ja daar zijn ze !! Niet veel later komen ze door de deur naar buiten en gelijk tranen en knuffels. Het was een super gaaf moment en ook erg onwerkelijk dat ze gewoon hier zijn, bij ons in Kathmandu, Nepal. Een beetje thuis in het verre van huis.

Hup koffers in de auto en op naar ons Hostel. In de auto kletsen we over onze reis en hun eerste paar daagjes India. Onderweg kijken we onze ogen uit naar alles wat op straat gebeurd. Het hectische drukke Kathmandu heeft ook veel weg van het overbevolkte New Deli in India. Ook hier sta je er iedere keer versteld van dat het verkeer totaal geen logica heeft, mensen over de autowegen fietsen en voorrang geven aan een overstekende koe, want die zijn hier net zo heilig als in India. Duizenden motoren die de auto’s inhalen, links of rechts maakt geen zak uit. En zodra je echt het centrum in rijd loopt alles vast omdat ze allemaal tegelijk dat ene kleine straatje in willen. Geweldig om te zien!
Aangekomen in ons Hostel is het snel even douchen en de straat op, proeven van het echte Kathmandu en dat kan nergens beter als gewoon op straat waar alles voorbij raast. De heilige mannen die je geluk willen wensen en de duizenden winkeltjes met kruiden, kleren, beeldjes, wierook, sieraden. En helaas ook mannetjes die in je oor fluisteren zodra je langsloopt, Hashie Hashie? No Thank You ! No? No!

We nemen plaats in een gezellig kroegje om te genieten van een welverdiend biertje. Maud en Papa moesten 2 dagen zoeken naar een kroeg en een biertje in India. Uiteraard is alcohol streng verboden in hun geloof, dus bijna nergens te krijgen. In Kathmandu gelukkig een hele hoop leuke barretjes. Maar om 24:00 is alles gesloten en ligt iedereen al in bed. Morgen rond 6:00 starten de tienduizend scootertjes weer en ontwaakt Kathmandu, je wil dus wel op tijd in bed liggen.

De volgende dag hebben we een trip geboekt om de Mount Everest te spotten in het plaatsje genaamd Nagarkot. Onderweg stoppen we bij het plaatsje Bhaktapur om het eeuwenoude tempelcomplex te bezoeken. Alleen al in dat plaatsje rondlopen is een attractie op zich. Overal zitten vrouwtjes wanten en mutsen te breien. Wederom weer winkeltjes waar je van alles kan kopen. En locals die verschillende pepers, kruiden en paddenstoelen aan het drogen zijn om dat vervolgens te verkopen in de kleine marktjes.

Aangekomen in ons hotel in Nagarkot kijken we over de enorme gebergtes uit op zoek naar de Himalaya. Helaas is er niets in de verte te zien als alleen maar wolken. Weinig kans dat je hem ziet, zeggen de mensen tegen ons. We nemen plaatst in het restaurant en gaan gezellig een potje Toepen ( kaartspel ). Uiteindelijk moeten we (helaas) verplicht mee eten met het buffet, want je kon niet bestellen van de menu kaart, balen ! We hadden zo’n zin in Mixed grill. Toch maar aansluiten achter de groep Chinezen ( ahhhh, zelfs hier honderden Chinezen ! ) en hopen dat het smaakt.

Om 6 uur in de ochtend gaat Maykel zijn wekker, ik ga toch even een kijkje nemen zegt hij. Ik draai me nog een keer om, voor mij te vroeg. Een uurtje later komt hij terug, wow dat was gaaf zeg. Heb je hem gezien dan? Ja, nu ook als je gaat kijken. Hup meteen broek aan en naar buiten en daar in de verte zagen we de witte toppen van de hoogste berg ter wereld, de Mount Everest. Weer een vinkje die we aan onze wereldreis kunnen toevoegen. Papa, Maud ik en Maykel klimmen naar het dak van het Hotel en genieten van het geweldig mooie uitzicht. Tien minuten later was het uitzicht ook weer helemaal weg en verdwijnt de grote berg voor die dag weer achter een stapel wolken. Trip nummer 1, meer dan geslaagd !

Als we die ochtend weer terug rijden naar Kathmandu besluiten we om die dag niet veel meer te ondernemen en kracht te sparen voor onze 5 daagse trekking naar Poon Hill. De volgende dag staan we dan ook om 6:30 klaar om de bus te nemen naar Pokhara. Daar overnachten we in een leuk Hotel met mooie kamers. We gaan die avond gezellig een hapje eten in een Koreaans restaurant en genieten van een heerlijk bordje (jawel) sushi ! De volgende dag vertrekken we rond 10 uur en brengt de taxi ons hoog de bergen in waar we onze trekking begint.

Dag 1. Van 1080M naar 1540M 3 uur.
Dag 2. Van 1540M naar 2874M 7 uur.
Dag 3. Van 2874M naar 3210M Poon Hill. 1 uur.
Van 3210M naar 2595M 5 uur.
Dag 4. Van 2595M naar 1175M. 6 uur.
Dag 5. Van 1175M naar 1080M 3 uur.


Dag 1 was een rustig begin van een heftige tocht. Het was erg warm, gevoelsmatig 40 graden en de weg is op en af. We lopen langs een mooie rivier waar we zelfs even een frisse duik mochten nemen. ijskoud water ! Maykel en Papa sprongen er in, maar Maud en ik bleven verstandig aan de waterkant pootje baden. De omgeving was super mooi, erg veel rijstvelden, bloemen, paarden en gebergtes. En uiteraard de kleine huisjes die je onderweg tegenkomt waar de mensen wonen en leven van wat er op het land groeit. Uitgeput kwamen we aan in het eerste hostel waar we een hapje eten, potje kaarten en op tijd naar bed.

Dag 2 enorm heftig. Die dag klimmen we van 1540M naar 2874M hoog. Na 7 uur bereik je eindelijk het top. De omgeving geeft je de energie om door te gaan, maar soms moet je zelfs naar iedere 5 minuten stoppen om op adem te komen. Onder tussen komen er een aantal mannen ( de dragers, die voor toeristen hun tassen omhoog dragen ) voorbij lopen met 50 tot 60 kilo op hun rug. En ze halen ons allemaal in. Niet te geloven hoe sterk die mannen zijn, respect ! Komen wij aan met onze dagrugzakjes van 2 kilo wat op dat moment al een baksteen lijkt.

Dag 3 klimmen we rond 5:00 in de ochtend omhoog naar Poon Hill. Waar we uiteindelijk voor gekomen zijn. Rond 6:45 bereiken we de top en wachten tot de zon op komt. Zodra dat gebeurd hebben we een uitzicht op de geweldig mooie Himalaya die een lijn trekt tussen Nepal en Tibet. Een uitzicht waar je een moord voor doet. Uiteraard om een “beetje” een indruk te krijgen van wat we bedoelen moet je onze foto’s bekijken, maar helaas is dat maar een klein plaatje vergeleken met de gigantisch mooie werkelijkheid. Even vergeet je dat je benen pijn doen, je tenen eraf vriezen en we vanaf daar nog 2000 meter omlaag moeten klauteren.

Dag 4 was alleen maar dalen. Gelukkig lopen we door een prachtig regenwoud en hebben we geen last van de zon. Dalen is trouwens net zo erg als stijgen en je krijgt ontzettend veel pijn in je benen, kuiten en enkels. Maar we kunnen er alleen maar om lachen, want de omgeving is alle pijn meer dan waard. Die avond drinken we dan ook ons eerste biertje die we ook wel hadden verdiend naar al die inspanning. Ondanks dat we de volgende dag nog maar 3 uurtjes hoeven te lopen vallen we na het eten al in slaap.

Dag 5 vertrekken we na een heerlijke pannenkoek terug naar waar we begonnen zijn. Nu zitten we heerlijk na te genieten op onze kamer en alle foto’s nog eens terug te kijken. De foto’s spreken voor zich, zo krijg je ook een beetje een idee van hoe onze trip eruit heeft gezien.

We kunnen alle 4 nu niet meer lopen dus we gaan even overleggen of we kruipend naar het restaurant gaan. Morgen gaan we raften ! Daarna op weg naar Chitwan Park in de hoop dat we neushoorns en tijgers kunnen spotten. We zullen daarna naar de grens van India rijden en naar het oude Varanassi afreizen. Hopelijk volgen jullie ons ook dan.

Heel veel liefs uit Pokhara, Nepal.

Groetjes van Hilde, Maykel, Geert en Maud.