Bye Bye Nepal and Hello India.

Bye Bye Nepal and Hello India.

We verlaten het drukke Kathmandu en in plaats van een bus te nemen besluiten we om 2 dagen te raften naar Chitwan Park. Het raften was ontzettend gaaf. Uiteraard zaten we in een raft vol met Chinezen die allemaal de verkeerde kant op peddelde, maar dat mocht de pret niet drukken!

De rivier was de eerste dag heftig wild, Maykel en papa lagen dan ook na de eerste golf al overboord, wat een watjes, hihi. Het water was ijskoud en op de rustige plekjes mochten we dan ook een duik nemen in het water en je door de stroming mee laten sleuren. Het ziet er een beetje stumperig uit met je reddingsvest en felgele helm wat boven het water uit komt, maar gaaf was het zeker.

We overnachten in een gezellig 2 persoonstentje aan de rivier en genieten van een koud biertje en een nutje. Tegen de avond stond er een heerlijk Nepalees buffet voor ons klaar en genoten we van de zonsondergang bij de rivier.

De volgende dag gingen we weer op pad, dit keer was de rivier wat rustiger en genoten we vooral van het uitzicht en lagen het grootste gedeelte lekker in het water! Na 4 uurtjes was het omkleden en het laatste stukje met de bus naar Chitwan National Park.

Toen we bij de bus aankwamen zat deze helemaal vol met local people, we pasten er niet meer bij. Toen vroeg de buschauffeur of we misschien op het dak wilde gaan zitten? We keken elkaar aan en meteen klommen we met z’n allen boven op de bus! Het was een geweldige rit, langs de rivier en de gebergtes en iedereen onderweg keek verbaasd naar de 4 blanke toeristen die bovenop een local bus zaten, dat zie je ook niet iedere dag!

Na anderhalf uur bovenop de bonkende bus zag onze kont bond en blauw, maar dat maakte niets uit! Waarschijnlijk de eerste en laatste keer dat je bovenop een bus in Nepal door de bergen rijd.

Aangekomen in ons mooie hotel aan de rand van de rivier en het park namen we snel een koude douche en spoelde een kilo zand en stof van ons gezicht die we hadden verzameld op de bus.
Daarna gingen we een hapje eten en genoten van een biertje en onze eerste Malariapil, bon apetit!

Die avond mochten we naar een locale dansvoorstelling. We hadden er al niet zoveel zin in en we waren moe van het raften en de busrit, maar uit beleefdheid gingen we toch maar even een kijkje nemen. Toen we aankwamen waren er nog maar een paar plekjes beschikbaar in de grote hal en zaten we zo’n 20 meter ver van het podium met ( jawel ) 100 chinezen voor ons, ze zijn ook overal ! Het was er snikheet. Wat zullen we doen? Weg hier ! We excuseerde ons en liepen terug naar het hotel. Zo’n toeristisch dansje is niets voor ons.

De volgende dag gingen we met de kano over de rivier waar onze jungle tocht begon. We liepen ongeveer anderhalf uur door de jungle maar we hadden nog steeds niets gezien dan alleen een paar herten en vogels. Een beetje teleur gesteld dat we waren zei de gids dat hij toch nog even naar een plek wou lopen waar de neushoorns komen badderen.
Toen we vervolgens langs een klein meertje kwamen lagen er 4 dikke neushoorns in het water! Super gaaf om ze in het echt in het wild te zien. Onze jungle tocht was meer dan geslaagd ! Maykel heeft zo’n 300 foto’s van de neushoorn gemaakt, maar ik zal de beste met jullie delen.

Na de lunch vroeg de man of we de olifanten wilden zien badderen? Ja zeker ! Toen we naar de rivier liepen zagen we tientallen olifanten in het water. We mochten op de olifant het water in en samen een bad nemen. Ook dat was bijzonder gaaf om mee te maken, het enorme beest vulde zijn slurf met water en gooide het zo over je heen. Ook papa en Maud waren doorweekt, na het olifantenbezoekje.
Onze dag kon niet meer stuk.

Helaas moesten we de volgende dag al weer vroeg op, want we gaan die dag naar India!
We nemen eerst de local bus naar de grensplaats, Sonauli. Daar had ons Hostel in Kathmandu een taxi geregeld die ons naar Varanasi zou rijden. Het busritje naar de grens was 5 uur rijden en vervolgens moesten we nog 10 uur met de taxi naar Varanasi, pittig dagje dus.
Stempeltje hier en stempeltje daar, nog wat formulieren invullen en ready to go !
Bye Bye Nepal en Hello India.

Je merkt het echt meteen, je loopt een paar meter de grens over en de mensen veranderen, de drukte veranderd en alles lijkt ineens een stuk heftiger.
De taximan staat al klaar en we stappen met heel ons hebben en houden in een iets te klein autootje, rijden maar ! Onderweg kijken we onze ogen uit naar alles wat je tegen komt. Het verkeer, de mensen, de dieren, alles is zo anders als in Nepal.
De chauffeur viel helaas erg tegen, in plaatst dat hij ons rechtstreeks naar Varanasi brengt stopt hij een paar keer onderweg en houd andere automobilisten aan. Na 10 tot zelfs 20 min discussiëren rijd hij ons weer verder. In het begin hadden we geen idee wat hij aan het doen was, maar na een tijdje komen we erachter dat hij ons probeert te verkopen aan andere automobilisten omdat hij geen zin had om naar Varanasi te rijden. We kijken het nog een paar keer aan tot dat papa ineens boos wordt en zegt dat de man ons NU ! naar Varanasi brengt en we niet van plan zijn om met een vreemde auto mee te rijden. De man luistert gelukkig meteen en eindelijk rijden we opgelucht verder. Aangekomen in Varanasi blijkt deze beste man de weg niet te kennen en vraagt meerdere malen de weg aan de mensen op straat. Ondertussen valt hij inmiddels al een paar keer in slaap en zien wij het al laat, donker en onveilig worden op straat. We besluiten om uit te stappen en een Toek Toek aan te houden die wel de weg weet naar het hostel.. Mooi niet, ook deze man had geen idee waar het was en moest ook de weg vragen. Uiteindelijk reden we door verschillende donkere steegjes met al onze tassen, uitgeput en lichtelijk over de zeik. We waren onderhand wel toe aan een bedje na 15 uur reizen. Papa en de toektoek rijder stappen uit en lopen een paar steegjes in op zoek naar het hostel. Echt weer iets voor ons om een hostel te boeken die geen taxichauffeur kent.

Ik, Maud en Maykel zitten vervolgens nog opgefrommelt in de toek toek met kont en rugpijn en 5 stinkende koeiendie om ons heen slenteren en schijten te wachten in het donker. Welkom in India, haha.
Uiteindelijk kunnen we er wel om lachen, hoe belachelijk we erbij zitten en dat echt alles mis gaat zodra je de grens over gaat, geweldig ! Op dat moment komt papa terug, hij had het hostel gevonden. Yihaa !
Aangekomen in het hostel was het vlug inchecken en meteen naar bed. Het hostel was middelmatig en we hadden er iets meer van verwacht, maar het kon ons niets meer interesseren, we hadden een bed en dat was het voornaamste.

De volgende dag slapen we een keer uit tot een uurtje of 10, dat hadden we al lang niet meer gedaan. Daarna gaan we een wandeling maken langs de Ganges. De Ganges is enorm groot! In onze verbeelding was hij veel kleiner en het ligt aan hele mooie indrukwekkende oude gebouwen en tempels. Onderweg zie je overal mensen en koeien in het water liggen. Erg bizar om te zien. We kijken onze ogen uit. We besluiten rond etenstijd terug te gaan en na zonsondergang in het Hostel te blijven.

De volgende ochtend hebben we een mooie boottocht langs de Ganges en genieten van de zonsopgang die de eeuwenoude stad belicht. De ochtendrituelen zijn in volle gang en iedereen is aan het badderen en aan het bidden aan de waterkant. Onbegrijpelijk dat deze mensen immuun zijn voor de meest vervuilde rivier ter wereld. Ze wassen zich erin, ook hun kleren liggen in het zand te drogen en ze vullen hun waterflessen met het water en drinken ervan. Wij waren al 10 keer gestorven na 1 slok Gangeswater. De rivier is voor hun zo heilig en dat is overal te zien. De lijken worden er 24 uur per dag verbrand en in de rivier gegooid en verderop drinkt er weer een kindje van het water. Circle of life?

Er is geen een straat in heel Varanasi waar geen koeienschijt ligt. Maud was er de eerste dag al in uitgegleden en had vervolgens koeienpoep tussen haar tenen, hilarisch ! En Maykel kreeg het voor elkaar om onder gepiest te worden door een aap. Iedere minuut in Varanasi is een groot avontuur en er gebeurd altijd iets opmerkelijks. Werkelijk waar een stad die je niet mag missen als je een bezoekje brengt aan India. Het klopt, het is er smerig en het stinkt en er is veel armoede. Maar de mensen leven daar zo, het is hun dagelijkse routine, ze weten niet beter en zijn zo gelukkig.


De volgende dag regelen we een toek toek en gaan een heerlijk dagje zwemmen bij een lux hotel. Voor 200 roepies per persoon mag je gebruik maken van hun mooie zwembad. Even een dagje relaxen en helemaal niets ! Daar waren we wel aan toe. Die avond vertrekt onze trein naar Agra.
Ons hostel had de trein geregeld naar Agra, maar helaas had hij voor ons de verkeerde klasse geboekt. We zaten 2 klassen lager dan gepland. Het was werkelijk waar een hel! De Chinezen drollen trein is er niets bij. Het gehele treinstation is open voor alle mensen, dus niet alleen de treinreizigers maar ook de bedelaars en de kinderen rennen door de treinen op zoek naar een toerist die ze misschien een paar roepies wil geven. Politieagenten geven ons een formulier waar op staat dat je geen eten, drinken of wat dan ook mag aannemen van de mensen. Ook moet je je rugzak tegen je lichaam aanhouden en eventueel andere tassen met stalen kettingen vastmaken aan je bed. Je mag ook tegen niemand vertellen waar je naar toe gaat of wat je reisplan is. Goede reis !
Ik kon dus al helemaal niet meer slapen, dus heb de hele rit ( van 18:00 tot 6:00 ) de mensen in de gaten gehouden. De trein ruikt ook hevig naar urine en overal lopen muizen, heftig smerig dus !
Na 12 uur waren we ontzettend gelukkig dat we de stinkende trein uit mochten. We pakten een toek toek naar ons mooie Hostel en vielen alle 4 meteen in slaap op onze kamer. Rond 5 uur vertrokken we naar een mooi natuur park die een prachtige zonsondergang gaf op de Taj Mahal. Daarna gaan we gezellig uit eten in een mooi restaurantje met de beste grilled chicken van Agra ! Heerlijk.
De volgende dag gaat om 5 uur de wekker, oef ! Blijft wennen, dat vroeg opstaan. Maar we zijn alle 4 enthousiast want vandaag gaan we haar dan echt bezoeken, de Taj Mahal ! We zijn een van de eerste die naar binnen mogen en rennen dus vooruit om die ene foto te maken zonder toeristen voor je lens. En het was gelukt ! De Taj Mahal heeft dagelijks zo’n 15.000 bezoekers, dus wat later op de dag krijg je al wel een beetje een idee hoe druk het moet zijn.
Je kent de Taj Mahal wel van plaatjes of van t.v. maar in werkelijkheid is ze nog mooier dan al je verwachtingen. Het gebouw is naast de Chinese muur toch zeker wel een nummer 2 van onze top 10 mooiste monumenten lijst.

Die middag bezoeken we ook het oude Fatehpur Sikri. Even een klein beetje informatie, anders zegt het je waarschijnlijk niets: Fatehpur Sikri (Stad van de overwinning gelegen bij Sikri) was de hoofdstad van het Mogolrijk van 1271 tot 1585, op 37 km ten westen van de stad Agra. Je ziet er dus eeuwenoude tempels en gebouwen en je hebt een paar uur nodig om de hele oude verlaten stad te verkennen.
Helaas is er veel voor nodig om de Taj Mahal ( die we deze ochtend hadden bezocht ) te overtreffen en hielden het na een paar uur verder voor gezien.

Morgen zullen we afscheid moeten nemen van pappa en Maud. Ze moeten ons nog eerder uit zwaaien, want om half 8 vertrekt onze bus naar Jaipur. De stad van de Maharadja’s en het sprookje van duizend-en-een-nacht. We laten Deli voor gezien, het schijnt er niet zo spectaculair te zijn en kunnen beter onze tijd ergens anders besteden. Maud en papa zullen met de bus naar Deli gaan en vervolgens vliegen ze dan meteen door naar Holland.

We hebben een super leuke tijd gehad met vieren en vinden het jammer dat ze ons weer moeten verlaten. Maykel en ik zullen de komende weken nog door Noord-India reizen en hopelijk hebben we dan weer een hele hoop te vertellen !
Bedankt voor het lezen en groetjes uit Incredible India !

H&M

p.s. of we al aan de schijt zijn? Jazeker !