Incredible India

Met deze woorden is eigenlijk alles al gezegd. Ongelofelijk India.
We zijn inmiddels al weer 3 maanden op reis en hebben al redelijk wat “reiservaring” of hoe je het ook wilt noemen. Maar India is weer zo anders in alle opzichten dan alle andere landen waar we zijn geweest. We begrijpen dat sommige reizigers er nooit meer naar toe willen of juist hier voor altijd blijven nestelen. Je houd van India of je haat India, voor ons is de keus in ieder geval gemaakt. India is amazing!

We reizen vanuit Agra naar Jaipur. De hoofdstad van Rajastan.
Voor de mensen die denken, Rajastan? Waar heb je het in godsnaam over? Even Googlen, dan krijg je er ook een beetje een idee bij!
Jaipur telt zo’n 2,4 miljoen inwoners en omdat er verschillende prachtige monumenten staan is de stad erg toeristisch, dus ook wij vonden het een bezoekje waard. Achteraf denken we nu dat we de stad beter hadden kunnen skippen. Juist omdat zo’n stad erg toeristisch is proberen ze je ook bij ieder ritje af te zetten. Ze noemen belachelijke prijzen en je bent er de dupe van omdat sommige domme (rijke) toeristen niet onderhandelen en dus meteen het tienvoudige van de normale prijs betalen. Na veel discussiëren en onderhandelen zijn we het zat en doen we wat tot nu toe nog steeds het beste werkt, als de man het niet eens is met onze prijs dan lachen we en lopen we meteen door. De meeste bedenken zich dan erg snel en rennen meteen achter je aan dat jou prijs dan toch wel oke is. Toekie Toekie blij, wij blij, rijden maar ! Uiteindelijk betaal je dan nog steeds het 5 dubbele dan wat een Indiër betaald. Maar over een paar centen gaan we niet lopen mieren. Zodra je met de toek toek man naar de plaats van bestemming rijd krijg je heel zijn levensverhaal te horen en het volgende gesprek:
What’s your name? How long are you in India? Do you like Jaipur?
Do you want to go shopping? I have some nice shops.
But it is a very good shop, cheap price, yes yes, come come.
Why not my friend? Where you from? Holland is good ! Very nice country, my friend. Do you want sightseeing tomorrow, my friend? Why not? Only 400 roepies, very cheap price and after sightseeing you go shopping ok? Why not? Only looking is ok.
En dat gesprek voeren we 2 tot 3 keer per dag in Jaipur.

We bezichtigen Amber Palace en Wind Palace. Erg mooie monumenten die ook zeker een bezoekje waard zijn. We nemen een lokale bus, voor maar 15 roepies, in plaats van de 400 roepies met de toektoek man. Langs het enorme paleis bovenop een berg lopen olifanten die de toeristen naar boven brengen. We kiezen er bewust niet voor om op zo’n olifant te gaan zitten, volgens ons boek worden de beesten slecht verzorgd en een paar jaar geleden zijn er toeristen vertrapt omdat de olifant de werkdruk niet aan kon. Sneu.

De overige dagen liggen we heerlijk aan het zwembad in een 4 sterren hotel. We reizen al weer 3 maanden non stop dus af en toe willen we wel even een dagje relaxen. In het hotel nemen Maykel en ik nemen dan per ongeluk shampoo en zeepjes mee uit de douches. Lekker hollands dat we zijn. Maar dat mag wel in een hotel waar je honderden euro’s per nacht betaald.

Na 3 dagen Jaipur reizen we door naar Pushkar. Een busrit van zo’n 5 uurtjes ( gelukkig met airco ) bracht ons in het mooie plaatsje.
Pushkar heeft zo’n 17.000 inwoners. Het is een heel mooi klein wit stadje aan de rand van een meer en aan de voet van een berg. Je kunt makkelijk te voet door het stadje omdat het erg klein is. Leuk wandelen in de winkelstraatjes zonder het getoeter van de toektoek’s. We verblijven ook in een gezellig hostel met uitzicht over het meer en de bergen. Verder bezoeken we vroeg in de ochtend de Ghats, het rituele baden aan het meer. Fotograferen is verboden, want hoe zou jij het vinden als er iemand je badkamer in loopt en je gaat fotograferen? Haha, zo staat het letterlijk omschreven en duidelijker kan niet. Dus we doen onze slippertjes uit ( kijk uit voor de duivenpoep en koeienschijt ) en gaan aan de waterkant zitten en kijken naar de zonsopgang. Het baden was wel mooi om te zien, maar als je in Varanasi bent geweest is dit iets minder indrukwekkend.

Vanuit het leuke Pushkar reizen we verder naar het lieve kleine Bundi. We nemen een bus zonder airo, want die waren er niet en zitten vervolgens 5 uur lang met enorme zweet billen in een snikhete bus. Je zet je raampje open, maar het resultaat daar van is dat je helemaal onder het stof aan komt in Bundi.
Omdat Bundi nog niet op de lijst van de touroperators staat zijn er nog maar weinig toeristen. Wat in dit plaatsje echt een voordeel is. Het plaatsje heeft veel charme en je kunt je zowel overdag als s ’nachts rustig door de straatjes verplaatsen. We hebben een leuk klein hostel met een erg mooie kamer. We eten de heerlijkste Thali in het restaurant op het dak en kijken zo uit over het stadje.
Vroeg in de ochtend gaan we naar Bundi’s trots. Het Garh Palace.
Ondanks de vleermuizenkeutels (die overigens ontzettend meuren) was dit toch een van de mooiste monumenten die we hebben gezien. Het paleis is honderden jaren oud en je ziet ook dat het langzaam afbrokkelt. ( ook omdat het slecht word onderhouden helaas) Op sommige plaatsen zijn de muurschilderingen nog intact. Alleen het bad van de Maharadja is inmiddels beschimmeld en het water wat er nog in staat heeft iets weg van een blubberig moeras. Maar verder was alles prachtig om te zien. Door de straten van Bundi lopen tientallen kleine zwijntjes die een heerlijk bad nemen in het open riool. Ook zie je overal aapjes die rondhangen op de daken van de winkeltjes en hostels.

Ons hostel boekt voor ons een trein naar een tussenplaatsje Chittorgarh en we nemen vanuit daar een bus naar Udaipur.
Eerst 2,5 uur met de trein en vervolgens nog 2,5 uur zweetkonten en stofhappen in de bus. Onderweg zie je versierde olifanten en kamelen voorbij komen, het blijft een geweldig gezicht.

Udaipur heeft zo’n 500.000 inwoners. Het is een oude stad met smalle levendige straten. De witgekalkte huizen, de balskons met piepkleine raampjes, de weinig auto’s, het ongelooflijke paleis ( het grootste van Rajasthan ) en het zacht klimaat maakt van Udaipur een heerlijke stad om een paar dagen te blijven. Het hostel waar we zitten is tot nu toe wat minder dan dat we gewend zijn. Het toiletpapier moet je kopen, laat je daar nou net achter komen zodra je een drolletje hebt gelegd. En tussen 3 en 5, op het heetst van de dag is het restaurantje dicht en laten we nou net op dat moment zin hebben in een cola. Verder is het prima en wij zijn de moeilijkste niet! We besluiten weer een heerlijk dagje te gaan zwemmen in een superdeluxe hotel. Een kamer kost ongeveer 15.000 roepies per nacht. Dat zal zo’n €250 euro zijn. Maar in ons boek staat omschreven, dat als je hier gaat zwemmen je jezelf ook een klein beetje als een Maharadja gaat voelen. Je hebt je persoonlijke bediende die ons ook meteen de menu kaart aanreikt. Maykel en ik krijgen meteen een hart wip zodra we de prijzen zien en zeggen tegen onze persoonlijke bediende dat we niet zo’n dorst hebben.
Ook vinden we geen gratis zeepjes in de douches. Ons Maharadja gevoel was snel over zodra we de rekening kregen.

We vragen die avond aan onze hostelman waar we de beste Thali kunnen eten. Hij schrijft de naam voor ons op en we nemen een toek toek naar het restaurant. We lopen een hal binnen waar overal grote ronde tafels staan met alleen maar Indiërs aan tafel. Wij dachten al, waar zijn we nu weer beland. Je gaat zitten en voor je staat een grote ronde plaat met allemaal kleine bakjes. Vervolgens komen er verschillende mannetjes voorbij lopen die ieder een eigen gerechtje in je bakje kwakken en voor je het weet ligt je bord vol met heerlijke vegetarische gerechtjes. Het was ook ontzettend lekker, wel een beetje pittig, maar we zijn in India ! Zodra er een bakje leeg is staat het mannetje die bij dat bakje hoort al weer klaar om het te vullen. Je kunt dus onbeperkt de lekkerste Thali eten, geweldig !

We horen dat er die avond een festival bezig is in de stad, dus we gaan even een kijkje nemen. De gehele straat is verlicht en het lijkt wel kerstmis. Iedereen heeft hun mooiste kleding aan en zodra de muziek aan gaat staan er rijen met mannen en vrouwen die met stokken een soort dans uitvoeren in een kring. Het was geweldig om te zien. Het waren misschien wel 500 mensen die op blote voeten aan het dansen waren en ook allemaal tegelijkertijd met de stokken tegen elkaar aan sloegen op luidruchtige maar mooie muziek.
Wij staan dansend aan de kant toe te kijken naar dit geweldige spektakel en we zijn op dat moment heel erg blij dat we in India zijn en dit ook weer mee mogen maken.

De volgende dag gaan we met een bootje over de rivier langs het paleis varen. Pas nu krijgen we een beetje een idee hoe gigantisch groot het paleis is en het ziet er prachtig uit. De zon gaat langzaam onder en Udaipur doet haar lichtjes aan, het is een onbeschrijfelijk mooi uitzicht en ook het gehele paleis is verlicht.
We gaan een hapje eten bij een leuk restaurantje met uitzicht over het meer. We zitten in een super leuk klein nestje waar je net met tweetjes in past. We bestellen onze favoriete Thali, die in ieder restaurantje weer een tikkeltje anders smaakt. Maar hoe dan ook blijft het verrukkelijk ! Op dat moment blijkt het nestje toch niet zo praktisch te zijn en vervolgens zit alles onder de curry.

Die avond hebben we een massage geboekt maar die kon helaas niet door gaan omdat het massagevrouwtje niet kwam opdagen. Balen! Na weken busritten en treinreizen was ons rugje wel toe aan een massage. Volgende keer beter.

We vertrekken weer vroeg in de ochtend naar Jophur en dit keer boeken we een Deluxe bus. Er is alleen weinig De”luxe” aan de bus, alleen je zit iets ruimer dan in een local bus maar er is nog steeds geen airco. Het is dit keer ook een soort dubbeldekker, dus boven ons zaten ook mensen. Na 4 uur rijden begon de zon erg warm te worden en zet ik het raampje open voor wat verfrissing. Vervolgens werd de persoon boven mij wagenziek en kotste alles omlaag waarvan een deel mijn raampje binnen kwam en op mijn schoot belanden. Het was ontzettend ranzig maar Maykel en ik kwamen niet meer bij. Vervolgens het laatste half uurtje in de kotslucht naar Jophur. Maar gelukkig hebben we een Deluxe bus !

En dan nu een paar India “weetjes” die we afgelopen weken hebben opgedaan.

1.Indische mensen zijn erg nieuwsgierig en ze willen alles van je weten en vinden dat ook erg interessant. Maar toch moeten we er nog aan wennen dat ze soms recht voor je neus gaan staan om je even van top tot teen te bekijken. In de bus naar Jodphur was er een jongen die 6 uur lang zitten heeft zitten staren, geen grap.
2.India is een vies land, maar als je er niet meer op let heb je daar totaal geen last meer van.
3.India is het kleurrijkste land wat we kennen. De mensen, de huizen, de dieren, de winkeltjes en de tempels hebben de mooiste kleuren. Je word er blij van als je over straat loopt. Zelfs de vrachtwagens zijn met kleuren versierd.
4.Vegetarisch eten is geweldig lekker, dat hadden we niet verwacht. We komen hier niets te kort en je merkt niet eens dat het vegetarisch is door alle variërende smaken.
5.De mannen en vrouwen gaan hier heel anders met elkaar om. Heel vaak gescheiden, alle mannen doen dingen met mannen en alle vrouwen met de vrouwen. Je ziet ook heel vaak mannen hand en hand over straat lopen. De vrouwen doen hier ook het zwaarste werk en de mannen kijken toe.
6.Er wonen meer dan een miljard mensen in India, waarvan 70% in zware armoede.
7.Dat er achter op iedere vrachtwagen in India “Horn please” staat.
8.Dat we inmiddels na 3 weken al een hond, kat, paard, ezel, kameel, olifant, rat, schildpad, slang, muis, schaap, geit, duizend koeien, apen, eekhoorns en zwijnen hebben gezien.
9.Dat je hier ook echt niet uit een rietje moet drinken want ze worden allemaal hergebruikt.
10.Dat je gerust vlees kan eten in India, als je dat maar op de juiste plek doet.
11.Dat ze een gescheurd bankbiljetje niet meer aannemen en je altijd je wisselgeld moet controleren.
12.Je met je rechterhand geld geeft aan mensen want je linkerhand is je toilethand. ( Je gebruikt ook alleen je rechterhand bij het eten van Thali )
13.Dat bijna alle wegen die we tot nu toe hebben bereisd in zeer goede conditie waren en helemaal geen gaten in de weg. Het enige oponthoud zijn de schapen of koeien die oversteken.
14.Dat je neus iedere meter die je loopt weer wat nieuws ruikt, dat kan zowel stront zijn of rioolwater. Maar meestal is het de geur van bloemen, wierook en lekker eten.
15.Dat de vliegen hier erg asociaal zijn, ondanks dat je ze meerdere malen van je afslaat ze nog steeds blijven terug komen. Maykel moest er laatst een 10 keer van zijn oor af slaan. Stinkoren?

Tot zo ver ons Noord-India avontuur. Begin November vliegen we naar Zuid-India. Bedankt voor het lezen !

Liefs H&M