Goodbye Incredible India.

Helaas moeten we het mooie Hampi verlaten. We raden ook iedere reiziger in India aan om naar Hampi te gaan. De enorm mooie omgeving van rotsen, rivieren en honderden tempels zorgen ervoor dat je snel verliefd raakt op dit plaatsje en je er zeker een paar dagen langer wilt blijven. Wij blijven er maar 4 dagen omdat onze tijd in India er al weer bijna opzit en we nog zeker 3 belangrijke plaatsjes moeten zien voordat we vertrekken.
1. Chochin: De enorme grote (eeuwenoude) Chinese visnetten waarmee de lokale mensen hun dagelijkse vis vangen en dit verkopen op de markten in Cochin.
2. Munnar: De thee plantages van zuid India, gelegen op 1600 meter hoog in een gebied van enorme gebergtes en bossen.
3. Allepey: Overnachten op een huisboot die je tijdens de reis door de backwaters van India vaart.
Op naar Chochin dus!
We verlaten Hampi met een toektoekmannetje die ons voor een eerlijke prijs naar het busstation brengt in een plaatsje verderop. We gaan daar op zoek naar een restaurantje, want onze bus vertrekt pas rond 23:00 in de avond en we zijn ruim op tijd omdat we niet voor verrassingen willen komen staan. En verrassingen zijn er zat in India! Het is wederom weer een chaotische plaats en het was even zoeken naar een restaurantje. Weinig te doen voor toeristen dus ook geen Engelse borden met: Delicious Indian Food ! Na een tijdje zoeken hadden we er eindelijk een gevonden waar ook veel Indiërs zaten te eten en het was een heerlijke maaltijd !
Daarna speelde we nog een kaart spelletje genaamd: ShitHead ( Poephoofd ) erg populair in India! De verliezer is een poephoofd, geweldig toch? Het dood de tijd en eindelijk stond onze bus klaar om ons naar Bangalore te brengen. Niet naar Cochin? Nee, want er was geen rechtstreekse buslijn. Dus eerst met een nachtbus ( 9 uur ) naar Bangalore en vervolgens nog 11 uur rijden naar Cochin.
Helemaal uitgeput kwamen we aan maar gelukkig stond het hostel klaar om ons op te halen.
We overnachten in een nummer 1 ( Tripadvisor ) homestay van Cochin ( Beena Homestay ). En het was zeker een nummer 1. Het was een Homestay met super vriendelijke mensen. Een erg mooie en schone kamer en inclusief ontbijt en avondeten. De man in de familie kookt voor de gasten en het was iedere keer weer om je vingers bij af te likken, dat moet je ook wel want in India eet je meestal gewoon met je handen. Je krijgt ook een bakje verse ananas en papaja mee naar je kamer om van te smullen ! We verblijven hier 2 nachten , dag 1 doen we vrij weinig omdat we helemaal gebroken zijn van de enorme busritten en dag 2 gaan we erg vroeg in de ochtend naar de Chinese vissersnetten. Het was indrukwekkend om te zien en Maykel mocht zelfs helpen om de netten in het water te leggen en er weer uit te halen. Hij had zelfs wat visjes gevangen ! De mannen die bij de netten werkten gaven ons gratis Chai en het was een gezellig ochtend uitje. We gaven ze een tip voor de informatie en de Chai, deze mensen vragen er niet om dus voor ons een reden om ze wat te geven.

Onderweg naar huis vraagt een man aan Maykel of hij in een film zou willen spelen. Ze zoeken een blanke man die in een paar scenes mee speelt. In het begin moeten we lachen omdat het erg ongeloof waardig overkwam, maar uiteindelijk komen we erachter dat het helemaal geen grap is.
Om 10 uur staan ze voor de deur om ons op te pikken en rijden ons naar een 5 sterren hotel.
De camera’s staan al klaar en Mayk krijgt wat kleren aan in meteen door naar de Make – Up.
Daarna zat hij klaar voor scene 1 in een bar met een laptop op zijn schoot. Hij had maar 2 zinnen, maar het was echt geweldig om te zien ! De volgende scene speelde af in een disco waar hij moest dansen en een drankje moest drinken aan de bar. We zullen jullie wel laten weten wanneer hij in de bioscoop draait ;-)

Ik had die dag niet veel te doen als een paar foto’s maken. Maar ik kon wel lekker een duik nemen van het enorme zwembad en we kregen heel de dag gratis drankjes, bier, ontbijt, lunch en gefrituurde banaan ! Een dagje in Cochin had plotseling een hele andere wending. Maykel in een Bollywood film, geweldig !

De volgende dag vertrekt onze bus naar Munnar. Na een paar kilometers veranderd de omgeving in een prachtige groene oase en enorme gebergtes. De bus rijd nu alleen nog maar omhoog en we kijken onze ogen uit naar de bomen en watervallen langs de weg. We genieten echt van de enorme frisse lucht die de bus in komt waaien en staan versteld van dit enorme verschil met noord en zuid India. Na 6 uur rijden bereiken we Munnar. Het is gelijk te merken aan de thee plantjes die over de bergen zijn gepland. Het zijn er meer dan duizend ! Het ziet er echt prachtig uit.
We stappen uit de bus en ons hostel is gelukkig maar 2 minuten lopen.
We rusten die dag uit en de volgende 2 dagen huren we een motor om de buurt te verkennen.

De volgende ochtend stappen we al vroeg op ons motortje. Het is nog lekker fris buiten en er hangt een vochtige mist over de bergen. We rijden het stadje uit en de weg gaat omhoog langs de berg. Onderweg zie je kleine huisjes, watervallen, gebergtes, koeien ( uiteraard ) , duizenden soorten bloemen in alle kleuren, zwaaiende mensen en niet duizenden maar wel een miljoen thee plantjes verspreid over de bergen. Het ruikt er heerlijk naar Thee en alle plantjes zijn netjes afgeknipt alsof er met een reuzen heggenschaar overheen is gesnoeid. We proberen alles in ons op te nemen maar het uitzicht is gigantisch. We hebben foto’s en filmpjes gemaakt zodat we thuis nog een beetje een idee krijgen hoe enorm het uitzicht was. De volgende dag rijden we de andere kant op waar meer watervallen zijn en rivieren. Maar ook aan de andere kant van Munnar staan miljoenen theeplantjes. De eigenaar is ook Biljonair met het verkopen van thee, het is ook niet gek als je ziet hoe veel plantjes er staan. Je ziet de vrouwen met de zakken theeblaadjes lopen of tussen de plantjes de “rijpe” blaadjes aan het plukken zijn. We kopen uiteraard ook een zakje verse thee die overal te koop zijn. Voor maar 80 roepies ( € 1,25) krijg je een halve kilo Chai, heerlijk!

We verlaten Munnar weer met de bus. Helaas weer een busrit van 6 uur die om 6:30 voor ons klaar staat bij het busstation. We kopen wat bananen onderweg als ontbijt. In de bus zijn wij weer de attractie van de dag en iedereen glimlacht naar je. Wij storen ons hier totaal niet aan en zijn altijd bereid om de mensen een handje te geven of op de foto te gaan.
We komen aan in Allepey en raken in gesprek met 2 meisjes in de bus. We gaan met hun mee naar hun hostel en gelukkig hadden ze nog een kamertje vrij. We zijn in Allepey om op een huisboot door de backwaters te varen. We besluiten om met deze 2 (Franse) meisjes samen op een boot te gaan, zo verdeel je ook de prijs. De gehele boot kost 9000 roepies, we varen van 12 uur s’ middags tot 9 uur de volgende ochtend inclusief lunch, dinner, breakfast en drinks ! We stappen op een super mooie boot met erg luxe kamers. We varen door kleine grachtjes en dorpjes waar de mensen langs het water wonen. Je ziet ze in het water baden, hun was doen of hun visje vangen voor het avondeten. In de avond drinken we een biertje en spelen een potje kaarten met de 2 Franse meisjes. Het was meer dan een geslaagde trip ! Het enigste nadeel was toen we van de boot af gingen we aangevallen werden door de eigenaar van de boot dat we niet genoeg “tip” hadden gegeven aan het personeel.
Dus je betaald al 9000 roepies voor de boot ( tot nu toe de duurste attractie in India ) en vervolgens moet je het personeel ( 4 man ) ook allemaal nog geld gaan geven. Maykel was er meteen klaar mee, als hij zo gaat gillen krijgen ze van ons helemaal niets meer. Ik had nog 100 roepies in mijn zak dus dat duwde ik bij een van de jongens in zijn hand zodat de baas het niet kon zien. ( Zeer waarschijnlijk moeten ze de tip ook nog aan de boot eigenaar geven ) We liepen aan en negeerde de man. Het was een beetje jammer zo aan het eind maar verder was het wel een geweldig leuke dag. De Franse meisjes zouden nog een klacht in gaan dienen bij het toeristen bureautje waar we de trip hadden geboekt. Ze hadden ons wel mogen waarschuwen van tevoren dat je het personeel “moet” betalen achteraf.

We zijn moe en besluiten de laatste 5 dagen naar het strand te gaan. Varkala is een klein plaatsje aan het strand. Ooit (zoals met alles) was het een verloren paradijs maar nu zijn de hostels en restaurantjes aan de zee vervijfvoudigd. Erg toeristisch dus. Maar het kan ons allemaal niets meer schelen. We gaan niet veel meer ondernemen en rusten goed uit voor de grote reis naar Singapore.
We verblijven in een hostel genaamd Casa Eva Luna. Volgens tripadvisor een nummer 4 in de omgeving. Toen we aankwamen zagen we dat het een enorme grote villa was tussen de bossen.
We kwamen aan en werden hartelijk ontvangen door een blanke (half Engels half Spaanse ) mevrouw die ons naar onze kamer wees. De kamer was prachtig en erg kleurrijk en de badkamer was groot en schoon. Ons laatste weekje kon niet meer stuk. Toen we op de menu kaart zagen dat ze Patats Bravas konden koken reserveerde we die gelijk voor de komende 5 dagen. Er zat zelfs een huisgemaakt bakje aioli bij, heerlijk! We doen die dagen ook niet veel meer als zwemmen, zonnen, kaarten, filmpjes kijken en patatas bravas eten. En dan is het moment daar dat we India gaan verlaten.

We hebben een lange reis voor de boeg. We vertrekken rond de middag met onze laatste toektoek man naar het treinstation. Vervolgens moeten we 1 keer overstappen en slapen we een nachtje in de trein. Daarna nog een uur met de bus en vervolgens nog 12 uur wachten op het vliegveld.
Toen we eindelijk in mochten checken werden we een uur lang ondervraagd bij de douane. Waarom ben je op wereldreis? Hoe lang was je in China? Wat voor werk doe je? Heb je op een olifant gezeten in Jaipur? Kom je nog terug naar India? We vonden het eigenlijk best grappig wat voor vragen we kregen, gelukkig was er niets aan de hand en mochten we doorlopen. We aten nog wat en gaven onze laatste roepies aan de wc juffrouw. Omdat onze vlucht een half uur eerder vertrok hadden we deze bijna gemist, gelukkig zagen we op tijd de final call en haasten naar de gate.
Toen we in het vliegtuig zaten en de woorden hoorden: Ready for take off. Keken we nog even naar buiten en naar elkaar en dachten, Goodbye Incredible India.

Hoe kijken we er op terug?
Als je naar India gaat ga je een aantal jaren terug in de tijd. Het lijkt alsof het land 40 jaar achter loopt op andere landen. Het geloof is in India zo sterk aanwezig dat je het kan voelen, op straat of als je naar de mensen kijkt. Voor hun is dit hun leven, hun bestemming. Ze staren allemaal naar je, alsof je van een andere planeet komt. Ze begrijpen jou kleding stijl niet, of waarom je huid zo wit is en je haar zo blond. Sommige willen graag een praatje met je maken of je hand aanraken, even over je haar aaien. Ze kijken je streng aan met donkere bruine ogen, maar zodra je naar ze lacht dan lachen ze allemaal vriendelijk terug. Het land was in het begin erg wennen, maar zodra je je gemakkelijk gaat voelen bij de mensen , dan voelen de mensen zich ook gemakkelijk bij jou en hou je van het land...